Voor Kris, Ester, Younes en Lidia*,
Ooit hebben jullie zich bij mij aangemeld o.w.v. een probleem waarbij kinesitherapie een oplossing zou geboden hebben. Ik heb jullie behandeld, maar niet geholpen. Wat ik deed, deed deugd maar liet je geen echte stappen vooruit zetten. Toen je de laatste keer bij mij buiten stapte was je verward en misschien ook wat teleurgesteld omdat er niet veel veranderd was. Waarom verliep dit zo? Deels omdat ik aan kennis, ervaring en een kritische blik ontbrak. Ik behandelde jullie met de best intentie en ik paste alles toe wat ik geleerd had. Want ze hadden mij verteld: als je dit stappenplan volgt, wordt je patiënt beter. Dan kent "genezen" een vast verloop.
Jullie volgden dat vast verloop niet. De resultaten schommelde van behandeling tot behandeling, en van dag tot dag. Ik dacht dat het aan mij lag, dat ik het gouden ei nog niet gevonden had. De methode waarmee ik iedereen zou kunnen helpen. Ondertussen weet ik dat deze niet bestaat. Wat er wel bestaat, zijn waarden die elk behandelingsconcept overstijgen: elke patiënt is uniek, iedereen heeft zijn eigen verhaal en zijn eigen wensen. Door hiervoor open te staan en verbinding mee te maken, kunnen we heel dicht tegen deze waarden gaan aanliggen. Misschien komen we zo op de weg naar herstel.
Dankjewel, want dankzij jullie weet ik nu dat ik het anders moet en wil doen.
Je kinesist
Maarten De Groeve
(* dit zijn fictieve namen)